İlk yaratılmış olan Hz. Adem Peygamber ve Hz. Havva validemiz Cennetteyken Allah’u Tealan’ın bildiği bir neticede Cennet’ten indirilmişlerdi. Bu dua Onların affedilmesine sebeb olan dua olarak bilinmektedir. Farklı istek ve hacetler amacıylada okunulabilir. Allah kabul etsin dualarınızı.
HZ. ADEM (ALEYHISSELAM) VE HZ. HAVVANIN DUASI
Türkçe Meali: “Rabbimiz! Kendimize yazık ettik. Sen kusurumuzu örtüp bize ,merhamet etmezsen en büyük kayba uğrayanlardan oluruz.”
Said İbn Ebu Arube’nin Katade’den, onun Hasan’dan, onun da Übeyy ıbn Ka’b (r.a.) dan rivayetine göre; o, şöyle demiştir: · Hz. Adem, hurma ağacı gibi uzun boylu bir adamdı. BaŞında saç yoktu. İşlemiş olduğu hata vuku bulunca; o sırada ayıp yeri kendisine göründü. (Daha önce) onu hiç görmüyordu. Cennette kaçarak gitmeye ‘başladı da cennetin ağaçlarından birisi başına takıldı.
Ona: Beni bırak, dedi. Ağaç: Muhakkak ben seni bırakacak değilim, diye cevab verdi. Rabb] ona seslenip; ey Adem, Benden mi kaçıyorsun? buyurqu. Hz. Adem: Rabbım, muhakkak ki ben Senden utandım, dedi. Bu hadisi, ıbn Cerıi ve İbn Merduyeh· muhtelif kanallardan olmak üzere Übeyy İbn. Ka’b’-dan, o da Hz. Peygamber (s.a.) den rivayet etmiştir. Ancak mevkuf olarak rivayetinin isnadı daha sahihtir. Abdürrezzak der ki; Bize Süfyan ibn Uyeyne ve İbn elMübarek’ in … ıbn Abbas’tan rivayetlerine göre o, şöyle demiştir: Allah Teala’ nın Adem ve eşine yasaklamış olduğu ağaç, buğday başağıdır.
Ondan yediklerinde ayıp yerleri kendilerine göründü. ikisi de kendilerine görünen ayıp yerlerini, cennet ağaçlarının yapraklarından incir yaprağı ile örtmeye başladılar. Birbirlerine yapışmışlardı. Adem (a.s.) cennetten kaçmaya başla”dı.
Cennet ağaçlarından birisi başına takıldı. Rabbı ona: Ey Adem, Benden mi kaçıyorsun? diye nida buyurdu. Hz. Adem: Hayır, fakat ben Senden utandım ey Rabbım, dedi. Allah Teala: Cennette sana verip mübah kıldıklarım, sana haram kıldığımın yerine yetmedi mi? buyurdu. Adem: Evet, ey · Rabbım, fakat Senin izzetine yemin ederim ki, kimsenin Senin adına yalan yere yemin edeceğini saymamıştım, dedi.
işte bu, Allah Teala’nın: “Ve doğrusu; ben size öğüt verenlerdenim, · diye ikisine yemın etti.” ayetinin anlamıdır. Allah Teala : “İzzetim adına, muhakkak seni yeryüzüne indireceğim, sonra sen geçimini ancak zorlukla elde edebileceksin.” buyurdu. Ve o cennetten indirildi. İkisi cennette iken bolca (bolluk içinde) yiyorlardı. Halbuki yiyeceği ve içeceği bol olmayan yeryüzüne indirildi.
Kendisine demircilik san’atı öğretildi ve (toprağı) sürmekle emrolundu. Toprağı sürdü, ekti, suladı. Nihayet ekini olgunlaşınca biçti, sonra ezdi (harman etti), sonra savurdu, sonra öğüttü, sonra hamur ve ekmek yapıp yedi. Ondan ancak Allah’ın dilediğine (dilediği kadarına) ulaşmıştır.
Sevri’nin İbn Ebu Leyla kanalıyla, ibn Abbas’tan rivayetine göre o, “İkisi de kendilerini cennetin yaprağıyla örtmeye başladılar.” ayetine incir yaprağı diye mana vermiştir. Bu sözün İbn Abbas’a varan isnadı sahihtir. Mücahid de şöyle der: ikisi de kendilerini cennetin yaprağıyla elbise şeklinde örtmeye başladılar. Vehb İbn Münebbih, “Elbiselerini onlardan (ikisinden) soyarak … ” ayeti ile ilgili olarak şöyle demiştir: Adem ve Havva’nın elbiseleri, ayıp yerleri üzerindeki bir nur idi.
Adem, Havva’nın ayıp yerini, Havva da onun ayıp yerini görmezdi. Ağaçtan yediklerinde ayıp yerleri kendilerine göründü. Vehb ibn Münebbih’in bu sözünü ibn Cerir, ona varan sahih bir isnadla rivayet etmiştir.
Abdürrezzak’m Ma’mer’,den, onun Katade’den rivayetine göre; o, şöyle demiştir: Adem: Ey Rabbım! Tevbe edip bağışlanm.a dites·em ne buyurursun? demiş, O da: “O halde seni cennete koyarım.” buyurmuştu. İblis ise tevbe etmemiş mehil istemişti.
İkisinden her birerine istedikleri verilmiştir. İbn Cerir der ki: Bize Kasım’ın İ’bn Abbas’tan rivayetine göre; o, şöyle demiştir: Adem ağaçtan yediğinde kendisine: Sa.na yasakladığım ağaçtan niçin yedin? diye sorulmuş, o da: Havva bana emretti, demişti. Bunun neticesinde ancak zorlukla hamile kalmasını, zorlukla doğurmasını ceza olarak verdim, buyurmuş ve bu sırada Havva inlemişti.
Ona şöyle buyruldu: İnleme; sana ve çocuğunadır. Dahhak İbn Müzahim, “Rabbınwz, kendimize zulmettik. Eğer bizi bağışlamazsan ve bize merhamet etmezsen; muhakkak ki biz, hüsrana uğrayanlardan oluruz.” ayeti hakkında şöyle demiştir: Bunlar, Adem’in Rabbından aldığı (ilham yoluyla telakki ettiği) kelimelerdir.
